Geschiedenis en maatschappelijke context van Burundi
Het kleine land Burundi (net zo groot als België, met in 2024 ruim 12 miljoen inwoners) is een postconflict land in Midden-Oost Afrika. Het ligt aan het Lac Tanganyika, ten zuiden van Rwanda, ten oosten van Congo en ten westen van Tanzania dat het verder omsluit. Het is er warm, het ligt vlakbij de evenaar en er zijn veel bergen en heuvels. Na de koloniale periode in de eerste helft van de 20e eeuw, ontstonden dramatische burgeroorlogen tussen Hutu’s en Tutsi’s met veel doden en vluchtelingen als gevolg. Vanaf 2005 werd in Burundi aan democratische waarden gewerkt door Hutu’s en Tutsi’s samen. Sinds 2008 is het land in relatieve rust geweest, tot er socio-politieke onrust ontstond in voorjaar 2015. Met de komst van een nieuwe president en is meer rust ontstaan.

Het land is straatarm en omdat het zo weinig bekend is en er niet veel natuurlijke grondstoffen zijn, trekt het weinig investeerders aan en ontwikkelt het zich langzaam. Een gebrekkig wegenstelsel en natuurrampen helpen ook niet mee. Nog altijd leeft meer dan 50% (!) van de bevolking onder de armoedegrens. De meeste mensen moeten leven van nog geen dollar per dag. Scholen bieden beperkte kwaliteit. Er is weinig infrastructuur, er zijn weinig banen, er is weinig eten. Schoon drinkwater is vaak een heel eind lopen. Gezondheidszorg is nog van onvoldoende kwaliteit. Er wonen bijna 350 mensen op een vierkante kilometer. De helft van de bevolking is geboren na de laatste genocide en dus jong. De meeste mensen exploiteren een klein landbouwveldje van ongeveer 10 bij 10m. Naast boeren zijn er ook mensen die leven van de veeteelt. Exportproducten zijn vooral koffie en thee. Burundi ligt niet aan zee en heeft alleen kleine havenfaciliteiten aan het Lac Tanganyika.

Stichting Kennis zonder Grenzen (KzG) zet zich in om Burundi in onze Westerse omgeving beter bekend te maken en om kennisuitwisseling met Burundezen op gang te brengen. Het motto van KzG is kennis als vermogen te bevorderen. In een land waar mensen gewend zijn om hun levensbeslissingen te baseren op vaste sociale systemen in plaats van op individuele wensen, is het soms ook nodig om te motiveren. Dat lukt beter met contact op maat, waar vertrouwen in kan worden geboden. De Nederlandse overheid was een langdurige relatie met de Burundese samenleving in brede zin aangegaan, maar heeft met de EU de steun aan de Burundese regering opgeschort na 2015. Inmiddels wordt die steun weer wel geboden, maar het land heeft in de afgelopen jaren een grote economische achteruitgang doorgemaakt.